Enige tijd geleden ging ik met mijn beste vriendin naar een familie opstelling. Gewoon omdat we benieuwd waren hoe dat precies in zijn werk gaat. Wat een familie je onbewust kan doorgeven aan overtuigingen, gewoontes maar ook fysieke klachten. Vaker heb je zoiets niet eens in de gaten. Maar als je wel een bepaald gedrag vertoont waar je misschien van af wilt, en je wilt graag weten waar dit vandaan komt kan je dit middels een familie opstelling onderzoeken. Dit kan vaak meerdere generaties terug begonnen zijn.

Vaak loop je te lang met dingen rond en denk je met je hoofd (bewuste mind) dat je alles verwerkt hebt. Alleen je lijf is het daar niet mee eens. En dat kan nog wel eens conflicten geven. Je hoofd wilt het soms ook al verwerkt hebben, omdat er van allerlei overtuigingen zijn die vinden dat dat moet. Of je omgeving vind dat het moet. Alleen er zit geen tijd aan gebonden om iets te verwerken, een verlies, een trauma of wat er ook speelt. Pas als je de confrontatie aan gaat en je kunt het vergeven of omarmen dat wat er is gebeurd, is gebeurd dan gaat de verwerking van start. Als je hoofd en hart het eens zijn en op het zelfde niveau dan heb je kans dat je verder kunt. Ook dat heeft tijd nodig. Vaak zoeken we afleiding of steken we ons hoofd in het zand om die confrontatie maar niet aan te gaan. En denken we dat het op die manier wel van zelf weg gaat. Maar helaas werkt dat zo niet, vroeg of laat kom je er toch mee in aanraking. Hoe vervelend de gebeurtenis ook was waar je voor weg loopt. En datgene zit allemaal in je lijf opgeslagen en krijg je op latere leeftijd lichamelijke klachten. Zoals een depressie, eetstoornissen, bindings-/verlatingsangsten, faalangst, onzekerheid, geen vertrouwen in jezelf, weinig zelfvertrouwen, je niet lekker in je vel voelen, niet veilig voelen, paniekaanvallen, niet kunnen genieten, rugklachten, nek klachten, buikklachten, klachten in je gewrichten maar toch geen reuma kunnen vinden, en ga zo maar door.

Heb je soms een keuze? Meningen zijn daar nogal over verdeeld, sommige vinden van niet anderen weer wel. Ligt er natuurlijk ook vaak aan om wat dat het gaat, waar je een keuze in “moet” maken. Hoe maak je een keuze, welke factoren spelen mee? Is jouw mening alleen van belang of ook die van anderen? Kiezen zal altijd wel moeten, als je ergens naar toe rijd en je komt op een splitsing of kruising uit zal je altijd een richting moeten kiezen anders kom je nergens, en stilstaan is geen optie want dan hou je vast en zeker het verkeer op. En als het onder de loep neemt is het leven nou eenmaal opgebouwd uit keuzes maken. Is er een verkeerde keuze? Geen idee, ik denk zelfs dat het altijd een goede keuze is. Of je nu links om gaat of rechts om. Je zult dan achteraf toch niet weten hoe het zou zijn als je de andere keuze had genomen. En daarbij heb je zelf de keuze genomen om die richting op te gaan, of het nou wel overwogen was of intuïtief.

Als patiënt/cliënt zijnde krijg je als heel wat adviezen als je met meerdere zorgverleners te maken hebt. En ik snap als je daardoor door de bomen niet meer het bos ziet. En wat is dan nu waar? Iedere zorgverlener geeft advies naar zijn eigen kennis en kunnen. En is zeker waar, alleen is het het juiste advies voor jou? Meestal wel, echter er komen zoveel factoren bij kijken dat je als zorgverlener niet alles kunt zien of voelen of checken. Maar volg datgene op wat bij jou past, waar jij je goed bij voelt. En daar bedoel ik mee, kijk of datgene zodanig in je levensstijl past zodat het een automatisme kan worden en niet iets wat gedwongen voelt, meestal hou je zoiets niet lang vol. Of misschien kan je je levensstijl wel aanpassen naar dat advies wat beter is voor jezelf en je gezondheid. Het is maar net waar sta je in het leven en hoe zie je je toekomst en volg aan de hand daarvan het advies op. Die keuze heb je altijd zelf in de hand. Maar kan ook zeker nog veranderen naar mate je ouder wordt.

Trauma: nare vervelende gebeurtenis en of herinnering. Als dit is gebeurd in een fase dat je dat niet meer kan herinneren is dit zeer vervelend. Vooral als een trauma in de eerste 7 levensjaren is gebeurd. Dit is een fase waarin je nog maar weinig van kan herinneren. Echter je bewuste mind niet, maar je lichaam kan dit wel nog herinneren. Je spieren, organen, onderbewustzijn slaat alles op wat er is gebeurd. En op het moment dat er iets naars gebeurd krijg je stress en wordt het stresshormoon aangemaakt. Het lichaam herkent dit en verkrampt als het ware. Dit is met je bewustzijn niet altijd opmerkzaam. Maar de lichaam geeft daarom signalen af als dit blijft gebeuren. En dan krijg je klachten zoals nek, schouder klachten. Onderrug klachten, klachten in je gewrichten met name je knieën. Deze klachten zijn dan ook niet te bestrijden met pijn medicatie. Echt intense trauma's zoals misbruik, mishandeling, is vaak nog wel voelbaar. Bewust of onbewust kunnen trauma's getriggerd worden, door middel van geuren, geluiden of personen. Trauma's kunnen opgehaald worden door bijvoorbeeld met hypnose, familieopstellingen. Ben je al bewust van je trauma en wil je de stresserende lading er van af halen zodat je lichaam er niet meer door verkrampt? Ook daar zijn verschillende technieken voor. Bij Zensitive doen we dit met verschillende technieken in 1 sessie. Met als resultaat dat de trauma er wel nog is maar niet meer de stress reactie oproept wat het eerst wel deed.

Wat is cupping eigenlijk?

𝕃 𝕀 𝔼 𝔽 𝔻 𝔼